Pewnego razu przed przejażdżką rowerową zauważyłem że na świerku w moim ogrodzie siedzi duży zielony pasikonik. Miałem duże szczęście i udało mi się zrobić zdjęcie tego pięknego owada. Po powrocie od razu usiadłem przed laptopem i poszukałem informacji na jego temat. Dowiedziałem się, że w Polsce występują 3 bardzo podobne gatunki pasikoników. Ten którego ja widziałem był pasikonikiem zielonym ale bardzo podobne do niego są jeszcze pasikoniki śpiewające oraz długopokładełkowe, które zagrożone są wyginięciem. Pasikonik zielony występuje w Europie, Azji oraz północnej Afryce. W Europie środkowej można go spotkać bardzo często. Jego tułów osiąga długość do 40 mm. Można go rozpoznać po tym, że jego skrzydła są o wiele dłuższe od jego ciała. Najbardziej lubi wysoką trawę, ale często można go znaleźć na drzewach i krzewach. Potrafi latać, więc z łatwością przemieszcza się. Jego pożywienie stanowią mniejsze owady na które bardzo łatwo poluje dzięki czułkom, dobremu wzrokowi, silnym nogom i rozwiniętemu „aparatowi gębowemu” . Dobrze również skacze i wspina się. Jego kolor pomaga mu być niewidzialnym pośród roślinności na której przesiaduje. W czasie lata gdy świeci słońce, nocą i niekiedy popołudniami, trą pierwszą parą skrzydeł na których znajdują się specjalne aparaciki, które wydają dźwięk. Uwielbiam cieplutkie, letnie wieczory i piękną owadzią muzykę wokoło. Dorosłe osobniki można spotkać prawie przez całe lato od lipca do października. Zimują ich jaja a wiosną wylęgają się larwy. Niestety takich owadów jest coraz mniej, bo człowiek niszczy ich naturalne środowisko a oprócz tego często dokuczają im różne pasożyty na przykład nicienie.
TrenujZdrowie Bartek Baura
Pasikonik zielony
Dodaj komentarz